زندگینامه سید آرش شهریاری (۱۳۵۳-)

همشهری آنلاین-محمد بلبلی: سیدآرش شهریاری پرورش‌یافته مکتب تنبورنوازی کِرِند و گوران و صحنه در کرمانشاه است.

او از دانش موسیقی‌دانان دیگری مانند سیدمرتضی مولایی(آواز)، علی‌محمدخان خزایی(تار)، محمدرضا لطفی(تاروسه تار) و داریوش طلایی(تار) نیز بهره‌مند شده‌است و اکنون به‌عنوان نوازنده، مقام دان، ردیف دان، و آهنگساز شناخته‌ می‌شود.

وی در سال ۱۳۷۸ گروه روحتاف را تأسیس کرد و کنسرت‌های متعددی را در ایران و کشورهای مختلف به صورت تک‌نوازی و گروه‌نوازی به اجرا گذاشت.

شهریاری با ممارست و کسب تجربه بسیار توانسته است به روایت شخصی و واحد مبتنی بر حوزه‌ها و مکاتب تنبور در گوران و صحنه در نوازندگی و اجرای مقام‌های تنبور (سازی و آوازی) دست‌یابد.

در عرصه‌ موسیقی دستگاهی نیز در اجرای شیوه‌های نوازندگیِ تار به روش قدما و آموختن اصول ایقاعی(میزان‌بندی موسیقایی) در موسیقی قدیم و همچنین تسلط بر فن آهنگسازی به روش قدما به شیوه‌ای تازه در آهنگسازی به خصوص (آهنگسازی مبتنی بر موسیقی تنبور و موسیقی دستگاهی) دست یافته‌است.  

شهریاری در فستیوال «بهاره» دانشگاه UCLA آمریکا در سال ٢٠٠٩ و در پروژه  Folk Music  ویژه موسیقی دستگاهی و موسیقی مقامی ایران که توسط آکادمی توسعه آموزش (AED)  در کشور آمریکا برگذار شد، شرکت کرد و به موسیقی دستگاهی ایران و موسیقی تنبور را در مراکز مهم علمی و فرهنگی  اجرا و معرفی کرد. همچنین در اواخر تابستان همان سال در فستیوال موسیقی مقدس در شهر ژوئن‌ویل کشور فرانسه با گروهی موسوم به «نوای زهره» که خود شهریاری سرپرستی و آهنگسازی  آن را به عهده داشت به همراه آواز بانو هما نیکنام و همراهی تنبک علیرضا دزفولیان بر اساس موسیقی دستگاهی ایران برنامه اجرا کردند.

آرش شهریاری همچنین در فستیوال Rondalla , که در سال ٢٠١١ در فیلیپین برگذار شد با گروه روحتاف شرکت کرد و ضمن اجرای موسیقی مقامی و دستگاهی، دو کارگاه شناخت موسیقی ایرانی(معرفی و شناخت موسیقی تنبور و معرفی و شناخت موسیقی دستگاهی و ساز تار) را برای دانشجویان موسیقی در آن فستیوال برگذار کرد.

او در اکتبر ٢٠١٣ به همایش بین‌المللی آوازهای هندو-اروپایی در کنسرواتوار چایکوفسکی به مسکو دعوت شد و به اجرای موسیقی تنبور در این همایش پرداخت. در ماه می سال ٢٠١٨ به دعوت فستیوال «۴۰۲۰» در شهر لینز  کشور اتریش موسیقی مقامی و دستگاهی اجرا کرد.  

شهریاری استاد موسیقی مقامی تنبور و موسیقی دستگاهی ایران (تار و سه‌تار) است و تاکنون شاگردان بسیاری پرورش داده.

ساز موسوم به چهارتار که در اجرای آثار منسوب به عبدالقادر مراغی از آن استفاده ‌شده را شهریاری طراحی کرده‌است.  

آلبوم‌های «مرثیه‌ آفتاب» و «مشق نام لیلی»، همچنین موسیقی فیلم چیغ(محمد رضا اصلانی) و دو نماهنگ «میمند» و «سلطانیه» از آثار منتشر شده او هستند.  

شهریاری در ساخت و اجرای بخش‌هایی از موسیقی فیلم‌های آتشِ سبز(ساخت تصنیف بینشان و سحری مشتاق)، قالی سخن‌گو، نمایش شب هزارویک‌مو و پروژه شوق نامه (آثار عبدالقادر مراغه‌ای) با محمدرضا درویشی همکاری داشته‌است.